Basilucania di Ernesto Grieco: LA CHIAZZ E I VICCH’J SFRATTAT’


Che delusion’ sta chiazz nov’
quann pass  ra dà s’annech lu cor’
a v’rerl’  acchh’ssì vacant’
 e senza vicch’j’ ass’ttat ’ a r’ panchin’
ca chiacch’r’jav’n
e s’ faciv’n cumpagnij .

Faciv’n   na  tenerezz
e  pur’m’ttiv’n all’grij’
 spec’j’ quann ch cr’ja nz  t’ salutav’n
e  t’ raciv’n aurenz’j’prim’ lor’
ch quir’ salut’ chjin’ r’ calor
quas’ a fart’ capì
ca l’educazion’ jer’ na cos’
cr’sciut’ ch lor’ .
 Ca nu salut’, nu bongior
 e na s’ncera parlat’spassiunat’
 jer’ lu passapurt
p’ passà na bella jurnat’.
Mo n’npuj’ salutà a n’sciun’
né  scambià na parol’
ch chi la vit’ e cert esperienz
av’ già passat’,
 e cert’ emozion
n’npot’n ess cunfruntat’
p’cchè i vicch’j’ a la chiazz
n’ng’ so chiù.
 Ca p’ fa la chiazza… modern’?
a  i vicch’j’ r’hann sfrattat’ ‘ngh’jin’
prim’ r’hann lùuat’ r’ bocc
e po r’ panchin’.

Evvivva … lu r’spett  e la riconoscenza!

Commenti