Che delusion’ sta chiazz nov’
quann pass ra dà
s’annech lu cor’
a v’rerl’ acchh’ssì
vacant’
e senza vicch’j’
ass’ttat ’ a r’ panchin’
ca chiacch’r’jav’n
e s’ faciv’n cumpagnij .
e pur’m’ttiv’n
all’grij’
spec’j’ quann ch
cr’ja nz t’ salutav’n
e t’ raciv’n
aurenz’j’prim’ lor’
ch quir’ salut’ chjin’ r’ calor
quas’ a fart’ capì
ca l’educazion’ jer’ na cos’
cr’sciut’ ch lor’ .
Ca nu salut’, nu
bongior
e na s’ncera
parlat’spassiunat’
jer’ lu passapurt
p’ passà na bella jurnat’.
Mo n’npuj’ salutà a n’sciun’
né scambià na parol’
ch chi la vit’ e cert esperienz
av’ già passat’,
e cert’ emozion
n’npot’n ess cunfruntat’
p’cchè i vicch’j’ a la chiazz
n’ng’ so chiù.
Ca p’ fa la chiazza…
modern’?
a i vicch’j’ r’hann
sfrattat’ ‘ngh’jin’
prim’ r’hann lùuat’ r’ bocc
e po r’ panchin’.
Evvivva … lu r’spett
e la riconoscenza!
Commenti
Posta un commento