Basilucania di Ernesto Grieco: San Biagio (Sant’ Vlas’)
Vol’ la merl’ p’ sant’Vlas’ Vola la merla per san Biagio
e chian’ chian’ e piano piano
lu virn’ s’arr’tir’ a la cas’ l’inverno si ritira a casa
vita nov’ s’ sent’ vita nuova si
sente
ndò l’ar’j’ e p’ nderr. Nell’aria e per terra.
A sant’ Vlas’ A san
Biagio
accummenz’ incomincia
a t’né la frev’ la terr ad avere la febbre la
terra
e l’erv’ s’ sp’s’lej’ ra
nderr. E l’erba si
solleva da terra.
S’accorc’ la nott p’ sant’ Vlas’ S’accorcia la notte per san Biagio
ndò lu jurn’ chiù
lungh nel giorno più
lungo
la m’renda tras’. La merenda entra.
Tanta fedel’ e gent devot’ Tanta fedeli e gente devota
cantann e pr’hann l’tanij’ cantando e pregando litanie
ch’ la forz r’ lu cor con la forza del
cuore
ca fin’ ncil’ adda
arru’uà che fino in cielo
deve arrivare
ca sant’ Vlas’ r’adda
uarì. Che san Biagio li deve
guarire.
E ra mirìch vetust’
e E da medico
antico e
uar’tor’ dott guaritore
dotto
uarisc’ la gol’, la gott guarisce la gola, la
gotta
e r’ la pell r’ crust’ e r’ mbodd. E della pelle le croste e le bolle.
E tanta gent devot’ E tanta gente devota
a pr’harl’ e venerarl’ a pregarlo e venerarlo
ch’ fed’ sciv’ e
vaj’ con fede
andava e va
a la chjis’ a Rapodd alla chiesa a Rapolla.
Commenti
Posta un commento