Basilucania di Ernesto Grieco: San Biagio (Sant’ Vlas’)


Vol’ la merl’ p’ sant’Vlas’              Vola la merla per san Biagio
e chian’ chian’                                e piano piano
lu virn’ s’arr’tir’ a la cas’                 l’inverno si ritira  a casa
vita nov’ s’ sent’                             vita nuova si sente
ndò l’ar’j’ e p’ nderr.                       Nell’aria e per terra.
A sant’ Vlas’                                    A san Biagio
accummenz’                                   incomincia         
a t’né la frev’ la terr                         ad avere la febbre la terra
e l’erv’ s’ sp’s’lej’ ra   nderr.           E l’erba si solleva da terra.


S’accorc’ la nott p’ sant’ Vlas’       S’accorcia la notte per san Biagio
ndò lu  jurn’ chiù lungh                    nel giorno più lungo
la m’renda tras’.                              La merenda entra.
Tanta fedel’ e gent devot’              Tanta fedeli e gente devota
cantann e pr’hann l’tanij’                cantando e pregando litanie
ch’ la forz r’ lu cor                           con la forza del cuore
 ca fin’ ncil’ adda arru’uà               che fino in cielo deve arrivare
 ca sant’ Vlas’ r’adda uarì.             Che san Biagio li deve guarire.
 E ra mirìch vetust’ e                       E da medico antico e 
uar’tor’ dott                                      guaritore dotto
uarisc’ la gol’, la gott                       guarisce la gola, la gotta
e r’ la pell r’ crust’ e r’ mbodd.       E della pelle le croste e le bolle.
E  tanta gent devot’                         E tanta gente devota
a pr’harl’ e venerarl’                       a pregarlo e venerarlo
ch’ fed’  sciv’ e vaj’                         con fede andava e va                                
a la chjis’ a Rapodd                        alla chiesa a Rapolla.

Commenti